Siostra Faustyna - apostołka Bożego Miłosierdzia i jej droga na ołtarze

Kanonizacja, także pod przewodnictwem Jana Pawła II, odbyła się 30 kwietnia 2000 r. Jednocześnie papież zdecydował, że pierwsza niedziela po Wielkanocy będzie w całym Kościele obchodzona jako Niedziela Miłosierdzia Bożego, sławiąca je jako największy z przymiotów Boga.

Tę drugą uroczystość święta opisała wiele lat wcześniej... w swym „Dzienniczku”. 23 marca 1937 r. miała wizję, w której zobaczyła, że ta uroczystość odbywa się równocześnie w Rzymie i w Krakowie, choć nie znała wynalazku telewizji ani łączności przez telemost. „Nagle zalała mnie obecność Boża i ujrzałam się naraz w Rzymie w kaplicy Ojca Świętego, i równocześnie byłam w kaplicy naszej, a uroczystość Ojca Świętego i całego Kościoła była ściśle złączona z naszą kaplicą i w szczególny sposób z naszym Zgromadzeniem; i równocześnie wzięłam udział w uroczystości w Rzymie i u nas (…)”.

Dalej czytamy:

„Tłumy były tak wielkie, że ani okiem przejrzeć nie mogłam. Wszyscy z wielką radością brali udział w tej uroczystości, a wielu z nich otrzymało to, co pragnęło. Ta sama uroczystość była w Rzymie w pięknej świątyni i Ojciec Święty z całym duchowieństwem obchodził tę uroczystość; i nagle ujrzałam św. Piotra, który stanął pomiędzy ołtarzem i Ojcem Świętym. Co mówił św. Piotr – nie mogłam słyszeć, lecz poznałam, że Ojciec Święty rozumiał mowę jego (…)” (Dz. 1044-1048).

Wróćmy jednak do dnia beatyfikacji. Podczas homilii Jan Paweł II mówił:

„Pozdrawiam cię, s. Faustyno. Od dzisiaj Kościół zwie ciebie błogosławioną, zwłaszcza Kościół na ziemi polskiej i litewskiej. O Faustyno, jakże przedziwna była twoja droga! Czyż można nie pomyśleć, że to ciebie właśnie – ubogą i prostą córkę mazowieckiego polskiego ludu – wybrał Chrystus, aby przypomnieć ludziom wielką Bożą tajemnicę Miłosierdzia. Tę tajemnicę zabrałaś ze sobą, odchodząc z tego świata po krótkim i pełnym cierpień życiu”.

Uroczystość była zwieńczeniem długiego procesu kanonicznego. Dane na temat życia Faustyny Kowalskiej były zbierane już na polecenie prymasa kard. Augusta Hlonda od 1947 r. W roku 1948 siostra Bernarda Wilczek ze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia odwiedziła rodzinne strony siostry Faustyny, aby zebrać wspomnienia od rodziny i tych, którzy znali ja jako Helenkę Kowalską z lat jej dzieciństwa i służby.

Jak pisze Ewa K. Czaczkowska w tomie „Siostra Faustyna. Biografia świętej”, w latach 1952-1965 spisywano wspomnienia sióstr, potwierdzone przysięgą. Przełożona generalna Zgromadzenia m. Róża Kłobukowska poprosiła generała pallotynów ks. Wojciecha Turkowskiego o wyznaczenie postulatora procesu beatyfikacyjnego, którym 22 maja 1951 r. został ks. Stanisław Suwała. Wicepostulatorem mianowano ks. Alojzego Zuchowskiego SAC. W tym samym roku abp Romuald Jałbrzykowski wydał nieprzychylną opinię na temat nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego.

21 października 1965 r. bp Julian Groblicki rozpoczął w krakowskiej Kurii Metropolitalnej formalny proces informacyjny odnośnie do życia i cnót Faustyny. W czasie 75. sesji Trybunału przesłuchano 45 świadków, zebrano pisma i przeprowadzono proces o braku kultu publicznego. Proces diecezjalny został zakończony 20 września 1967 r. przez Karola Wojtyłę, wówczas kardynała.
31 stycznia 1968 Kongregacja ds. Świętych oficjalnie otworzyła proces beatyfikacyjny Sługi Bożej. Funkcję postulatora pełnił ks. Antoni Mruk SJ profesor Gregorianum w Rzymie. Funkcje wicepostulatora zaś o. Izydor Borkiewicz OFMConv.

Po analizie teologicznej pism siostry Faustyny, którą przygotował ks. prof. Ignacy Różycki i dzięki opiniom teologicznym 19 czerwca 1981 roku Kongregacja wydała dekret zezwalający na dalsze prowadzenie procesu beatyfikacyjnego, podpisany przez prefekta kard. Pietro Palazziniego. W tym samym czasie ukazało się też w Rzymie pierwsze wydanie „Dzienniczka” (przez blisko dwie dekady był na indeksie).

Kolejnym szczeblem procesu beatyfikacyjnego było przygotowanie tzw. Summariusza procesu informacyjnego. Jego redakcją zajął się adwokat Roty Rzymskiej, Luigi Giuliani. Prace nad dokumentem trwały do 1984 r. 21 lipca tego roku powołano o. Michała Machejka OCD, który badał heroiczność cnót sługi bożej.

7 marca 1992 r. Jan Paweł II wydał dekret o heroiczności cnót Faustyny Kowalskiej, a 21 grudnia 1992 r. dekret o cudzie za jej wstawiennictwem. Droga do beatyfikacji była otwarta, a za cud niezbędny do wyniesienia na ołtarze uznano uzdrowienie Maureen Digan, kobiety chorej na obrzęk limfatyczny. Jej świadectwo można znaleźć na stronie Faustyna.pl Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Siedem lat później odbyła się kanonizacja błogosławionej. Książka „Cuda świętej Faustyny” z 2014 r. opisuje 12 osób i cudownych sytuacji wiążących je z s. Faustyną. Przykładem może być uzdrowienie z nowotworu kard. Franciszka Macharskiego. Z kolei za cud kanonizacyjny uznano uzdrowienie uszkodzonej lewej komory serca polskiego księdza z Baltimore - Ronalda Pytla.

Kult Bożego Miłosierdzia, poza Polską, jest żywy również na Słowacji, we Włoszech, Hiszpanii, na Filipinach, w USA i krajach Ameryki Południowej, a także w Indiach. Specyficzną grupą pielgrzymów, którzy odwiedzają Łagiewniki, są np., młodzi ludzie z różnych krajów świata studiujący w Europie.

Relikwie św. Faustyny znajdują się obecnie w ponad 5 tys. kościołów w 130 krajach na wszystkich kontynentach. „Dzienniczek", zawierający treść orędzia Miłosierdzia, przekazanego siostrze Faustynie przez Jezusa, i opis życia duchowego autorki, został przetłumaczony do tej pory oficjalnie na ponad 30 języków, m.in. tak egzotycznych jak: arabski, koreański, chiński, wietnamski, suahili, malayam (Indie), malgaski (Madagaskar) czy Tok Pidgin Papua. Pod natchnieniem „dzienniczka” Jan Paweł II napisał encyklikę „Dives in misericordia” (1980 r.), o Bogu „Bogatym w Miłosierdzie”.

Według danych Ministerstwa Cyfryzacji imię Faustyna nosi w Polsce obecnie 3 tys. 377 kobiet. Co roku jest ono nadawane ok. stu dziewczynkom, ale były też lata pod tym względem rekordowe: w 2002 r. imię to otrzymało 136 noworodków, w 2010 r. – 135, a w 2016 r. – 145.

Siostra Faustyna Kowalska i jej duchowość jest tematem prac naukowych, bohaterką filmów dokumentalnych i fabularnych m.in. "Faustyny" filmowej biografii, w której główną rolę zagrała Dorota Segda, spektaklu i filmu "Prorok Miłosierdzia" z Karoliną Kominek oraz fabularyzowanego dokumentu "Święta Faustyna w blasku Miłosierdzia" czy "Miłość i miłosierdzie" z 2019 r. Jeszcze w 2005 r., z inicjatywy abpa Władysława Ziółka, święta została ogłoszona patronką Łodzi.

Jej wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w tzw. dies natalis, to jest 5 października. 18 maja 2020 r. papież Franciszek zarządził wpisanie świętej Faustyny Kowalskiej do powszechnego Kalendarza Rzymskiego w randze wspomnienia dowolnego. Do Sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie jest pochowana i gdzie znajduje się osławiony obraz Jezusa Miłosiernego i grób Siostry Faustyny, wciąż bardzo licznie pielgrzymują wierni z całego świata.

Międzynarodowa Akademia Bożego Miłosierdzia, działająca przy sanktuarium w Łagiewnikach, rozpoczęła starania, aby ogłosić Faustynę Kowalską Doktorem Kościoła. Idea zrodziła się w czasie II Światowego Kongresu Bożego Miłosierdzia, który odbywał się w Krakowie w dn. 1-5 października 2011 r.

„Chcemy przygotować dobre opracowanie teologiczne, które pokaże wielkość mistyki Siostry Faustyny i jej wkład w teologię Bożego Miłosierdzia - mówił w 2012 r. ks. prof. Jan Machniak, ówczesny rektor Międzynarodowej Akademii Bożego Miłosierdzia i kierownik katedry teologii duchowości Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie.

lena