W Wielki Czwartek rozpoczyna się Triduum Paschalne. To najważniejszy okres w Kościele, poprzedzający święta Wielkiej Nocy

Warto przypomnieć, że w Wielki Czwartek rozpoczyna się Triduum Paschalne, które jest najważniejszym w roku liturgicznym okresem w Kościele, bezpośrednio poprzedzającym święta Wielkiej Nocy. To czas, w jakim katolicy na całym świecie celebrują misterium paschalne, czyli wydarzenia męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Święte Triduum, obejmujące trzy doby inicjuje Msza Wieczerzy Pańskiej. Celebrowana na pamiątkę ostatniej wieczerzy wprowadza wiernych w wydarzenia, których Jezus doświadczył na końcowym etapie swojej ziemskiej misji. W czasie Triduum katolicy podążają za swoim Mistrzem z wieczernika do Ogrodu Oliwnego, gdzie został On pojmany. W Wielki Piątek towarzyszą Mu podczas drogi krzyżowej, idąc za Nim na Golgotę. Przeżywają Jego cierpienie oraz śmierć. W Wielką Sobotę oddają hołd złożonemu do grobu Chrystusowi, a w czasie Wigilii Paschalnej cieszą się z Jego zmartwychwstania i zwycięstwa nad śmiercią. Triduum Paschalne kończy się nieszporami Niedzieli Wielkanocnej.

W Kościele Wielki Czwartek to bardzo ważny dzień, w jakim wspomina się ustanowienie przez Chrystusa sakramentów kapłaństwa i Eucharystii. Tradycyjnie przed południem sprawowana jest Msza Krzyżma, celebrowana przez biskupa oraz kapłanów z diecezji. Podczas liturgii biskup błogosławi olej chorych i olej katechumenów, a także konsekruje święte krzyżmo, którym namaszcza się nowo ochrzczonych oraz bierzmowanych. W czasie tej mszy kapłani odnawiają swoje przyrzeczenia, złożone w dniu święceń. Wieczorami natomiast, w kościołach jest sprawowana Msza Wieczerzy Pańskiej, rozpoczynająca Triduum Paschalne. Jego obchodom towarzyszą tradycyjne obrzędy, przy czym tylko w Wielki Czwartek i podczas Wigilii Paschalnej w Wielką Sobotę są one związane z mszą świętą. Pozostałe dotyczą przede wszystkim liturgii słowa oraz adoracji – krzyża i Najświętszego Sakramentu.

Wielkoczwartkowa Msza Wieczerzy Pańskiej upamiętnia ostatnią wieczerzę, podczas której Chrystus, w obecności swoich uczniów ustanowił kapłaństwo oraz Eucharystię. To właśnie podczas tej mszy używa się kołatki zamiast gongu w czasie podniesienia. W wielu miejscach praktykuje się również obrzęd zwany Mandatum, czyli obmycia nóg dwunastu mężczyznom – tak, jak to zrobił Jezus wobec apostołów w wieczerniku. Ten gest Chrystusa, naśladowany przez kapłanów w Wielki Czwartek ma przypominać o miłości bliźniego, która polega na wzajemnej służbie. Pod koniec mszy Najświętszy Sakrament jest przenoszony do tak zwanej ciemnicy – czyli kaplicy adoracji – gdzie od tego momentu można adorować Go również przez cały Wielki Piątek, aż do liturgii Męki Pańskiej. Podczas przenoszenia Najświętszego Sakramentu śpiewa się hymn świętego Tomasza „Pange Lingua Gloriosi”, czyli „Sław języku tajemnicę”. Po liturgii, z ołtarza zdejmuje się obrus, krzyż, mszał i świece. Pozostaje on więc – tak jak Chrystus, Którego symbolizuje – pozbawiony szat oraz opuszczony.