Prowokatorzy z Platformy. Bez rozliczeń, ale przynajmniej coraz więcej wiemy

Siedem bloków tematycznych: o ludziach bezpieki od Kiszczaka do Petelickiego; o Magdalence, czyli o Mazowieckim, kulisach rozmów, Kuroniu…; o realnym postkomunizmie po 1989 r., czyli o tym, kto chciał, a kto nie chciał Polski w NATO; o deformacji pamięci historycznej po 1989 r., czyli o Europejskim Centrum Solidarności, genderyzmie historycznym i SB-ekach z warszawskiego ratusza, którzy rozwiązywali marsz Pamięci Powstania Warszawskiego…; o Zarządzie II Sztabu Generalnego i WSI, czyli o porywaniu dzieci w Ameryce, aferze FOZZ, przejmowaniu majątków po osobach bezpotomnie zmarłych, Dukaczewskim…; „aferze marszałkowej”, czyli o tym, jak Platforma Obywatelska weszła w prowokację ludzi WSI związanych z Moskwą, by zaatakować Kaczyńskich, Macierewicza i wywrócić cały proces likwidacji WSI… Wreszcie o Donaldzie Tusku… Kawał historii. No właśnie niby historii, a jednak jakże wciąż aktualnej i ocierającej się o naszą rzeczywistość.

Weźmy na przykład słynną „aferę marszałkową”, czyli kulisy prowokacji z lat 2006–2008 wymierzonej w cały proces likwidacji i weryfikacji WSI, w której głównymi aktorami byli ludzie komunistycznych wojskowych służb specjalnych – płk Leszek Tobiasz i płk Aleksander Lichocki (szkolony przez KGB), wykorzystujący w swojej kombinacji czołowych polityków PO z marszałkiem Sejmu Bronisławem Komorowskim, pełniącym obowiązki szefem ABW Krzysztofem Bondarykiem (wcześniej w Radzie Krajowej PO) i sekretarzem stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów Pawłem Grasiem na czele.

Opinia publiczna nie zdawała sobie i wciąż nie zdaje sobie sprawy ze skali tamtej manipulacji. Na przełomie lat 2007 i 2008 (ale i później) tą zmyśloną historią – w której rzekomo chodziło o korupcję związaną z weryfikacją żołnierzy WSI, żyła cała Polska. Prasa ścigała się w newsach na temat „wycieku danych wywiadowczych” i handlu aneksem do raportu z weryfikacji żołnierzy WSI. Śledczy z ABW i prokuratorzy zakasali rękawy, w SKW i ABW ogłoszono alert, a politycy Platformy, PSL, SLD i Ruchu Palikota straszyli powołaniem komisji śledczej do zbadania procesu likwidacji i weryfikacji WSI.

Jednak mało kto wie, że ta afera została po części osądzona, a w wyroku z 16 grudnia 2015 r. sąd ukazał prawdziwą rolę jej aktorów i pomocników z Platformy. W orzeczeniu czytamy: „Sprawa ta była prowokacją i nieformalną grą operacyjną wymierzoną w instytucje i osoby zajmujące się szeroko pojętym procesem likwidacji WSI, w tym weryfikacją oficerów tej służby. Świadczy o tym wiele działań podejmowanych przez Leszka Tobiasza, takich jak:

• próba umówienia się z Antonim Macierewiczem na nieformalne spotkanie, początkowo przy pośrednictwie hierarchów Kościoła katolickiego, a później osobiście. Próba nieudana z uwagi na postawę Macierewicza i odmowę w zaaranżowaniu kontaktu z hierarchami;

• selekcjonowanie materiału dowodowego (nagrań) dostarczonego organom ścigania; – zainteresowanie sprawą przeciwników politycznych (polityków Platformy Obywatelskiej) po wygranych przez to ugrupowanie wyborach parlamentarnych w 2007 r.;

• ewoluowanie treści zeznań, wskazywanie na podejrzenie popełnienia kolejnych przestępstw […];

• sposób prowadzenia rozmów z Leszkiem Pietrzakiem (rozmowy operacyjne) […];

• fakt, że Aleksander Lichocki wiedział o toczącym się postępowaniu przynajmniej dwa miesiące przed zatrzymaniem;

• inspirowanie mediów do sporządzenia artykułów o określonej tematyce;

• twierdzenie, że jest w posiadaniu tajnego dokumentu Aneksu do raportu Komisji Weryfikacyjnej WSI i próba zainteresowania tą informacją prominentnych polityków Platformy Obywatelskiej (Bronisława Komorowskiego) po wyborach 2007 r. […];

• opowiadanie o osobach rzekomo zaangażowanych w korupcję w nagrywanych rozmowach”.

  W części bezpośrednio odnoszącej się do PO sąd stwierdził, że „mocnymi poszlakami wskazującymi na to, że sprawa jest prowokacją, są zachowania ważnych polityków Platformy Obywatelskiej, takie jak:

• prowadzenie przez Komorowskiego rozmów z rzekomo podejrzewanym o kontakty z obcym wywiadem Lichockim bez żadnej osłony kontrwywiadowczej czy jakiegokolwiek zawiadomienia służb […];

• wiele spotkań Komorowskiego z Tobiaszem na przestrzeni miesiąca, pomimo że od początku istniało podejrzenie popełniania przestępstwa. Pierwsze spotkanie odbyło się bez udziału osób trzecich, drugie z udziałem [Pawła] Grasia, a trzecie ponadto z udziałem [Krzysztofa] Bondaryka z ABW. Niemożność wyjaśnienia przez świadków rozbieżności w treści zeznań oraz prawie całkowita niepamięć w trakcie rozprawy;

• niezawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przestępstwa żadnej ze służb przez ponad miesiąc od uzyskania przez Komorowskiego pierwszej wiarygodnej informacji o jego popełnieniu (pierwsze spotkanie z Tobiaszem);

• zwrócenie się Tobiasza do prominentnego polityka PO (Komorowskiego) zamiast do jakiejkolwiek ze służb czy prokuratury;

• próba zatajenia wyżej wskazanych okoliczności”.

Czytając powyższe orzeczenie, tak przecież miażdżące dla Platformy Obywatelskiej, wciąż zachodzę w głowę, dlaczego nie stało się ono podstawą do postawienie indywidualnych zarzutów wymienionym przez sąd politykom PO!
Polska jest krajem bez rozliczeń, ale przynajmniej coraz więcej wiemy. Czytajcie moją „Transformację”, by wiedzieć więcej! Felietony na portalu i.pl także czytajcie! I również, aby więcej wiedzieć.