Odnowili pomnik nagrobny Ignacego Szulca, lekarza, powstańca listopadowego i opiekuna chorych. To jeden z najstarszych grobów w Zielonkach

Odnowiony pomnik poświęcił proboszcz zieloneckiej parafii ks. kanonik Tadeusz Kozak. W uroczystościach brali udział przedstawiciele władz województwa, powiatu krakowskiego, gminy Zielonki oraz reprezentacja klasy mundurowej z powiatowej szkoły w Skale, a także przedstawiciel społeczności miejscowej szkoły i przedszkola.

Jak mówił proboszcz ks. kanonik Tadeusz Kozak - takie momenty jak poświęcenie pomnika lokalnym społecznościom pokazują bliskość historii.

- Odwiedzając naszych bliskich na tym cmentarzu często mijamy także i tę mogiłę naszego sąsiada, który walczył o wolność naszej Ojczyzny oraz opiekował się chorymi oraz ubogimi - mówił proboszcz i dziękował za przybycie władzom różnych szczebli, nauczycielom oraz dzieciom i młodzieży, że podkreślały patriotyczny charakter tego wydarzenia poprzez sztandar, mundury i stroje krakowskie.

Szczególne słowa uznania kapłan skierował do Mariusza Zielińskiego, dyrektora Biblioteki Publicznej w Zielonkach, który był pomysłodawcą, pozyskał środki finansowe i przeprowadził proces renowacji zabytkowego nagrobka, a także przywrócił lokalnej wspólnocie dawno zapomniany biogram oraz imię i nazwisko dr Ignacego Szulca.

- Grób powstańca listopadowego doktor Ignacy Szulc to jedyne takie takie w naszej gminie oraz jedno z nielicznych miejsc pamięci związanych z wydarzeniami powstania listopadowego nie tylko na terenie powiatu krakowskiego, ale całego województwa małopolskiego - powiedział podczas uroczystości Mariusz Zieliński, dyrektor Biblioteki Publicznej w Zielonkach i kustosz Izby Regionalnej w Zielonkach.

To właśnie z ramienia Izby Regionalnej w Zielonkach wystarano się o dotacje na odnowienie pomnika nagrobnego. Otrzymała 15 000 zł na przeprowadzenie prac rewitalizacyjno-konserwatorskich przy pomniku nagrobnym mieszkańca Zielonek dr. Ignacego Szulca (1810-1866) w ramach 6. edycji Programu „Czuwamy! Pamiętamy!” Fundacji ORLEN. Program jest skierowany do społeczności lokalnych i został objęty patronatem honorowym Instytutu Pamięci Narodowej – Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z siedzibą w Warszawie. Ma na celu przywrócenie należnej czci Miejscom Pamięci na terenie Rzeczypospolitej Polskiej, które do tej pory pozostawały w złym stanie technicznym.

Nagrobek dr. Ignacego Szulca, doktora medycyny, członka krakowskich instytucji charytatywnych, uczestnika powstania listopadowego jest wykonany z piaskowca pomnik ma kształt wysokiej kamiennej tumby na cokole ozdobionej krzyżem łacińskim z inskrypcją D.O.M.

Podczas spotkania na zieloneckim cmentarzu dyrektor podkreślał, że bohater tej uroczystości jest wspominany głównie jako powstaniec listopadowy, ale to wcześniejsze pokolenia mieszkańców Zielonek zapamiętały jego pracę na rzecz zdrowia mieszkańców. On tutaj leczył ludzi.

- Ignacy Szulc był lekarzem, który obronił pracę doktorską o zapaleniu płuc we Francji, gdzie był zmuszony emigrować po upadku powstania. Mimo obiecującej kariery za granicą wrócił do Polski od Krakowa, gdzie zaangażował się w działalność dobroczynną - dodał dyrektor Zieliński.

Nie ma wątpliwości, że Szulc był patriotą walczącym za Polskę, ale także ją budował. Na cmentarzu pady tez słowa o tym, że troska o dziedzictwo, to nie tylko odnowa obiektu, ale także otoczenie go opieką. I za to dziękowano uczniom i nauczycielom Szkoły Podstawowej w Zielonkach.

Ignacy Jakób Jan Szulc urodził się 25 lipca 1810 r. Od 1823 r. uczęszczał do Liceum Św. Barbary w Krakowie. Następnie był słuchaczem w Uniwersytecie Jagiellońskim na Wydziale Filozoficznym. W chwili wybuchu powstania listopadowego dołączył do powstańców i w stopniu szeregowego walczył w ramach 2. Pułku Ułanów Polskich. Po klęsce powstania udał się na emigrację do Francji, gdzie w 1833 r. rozpoczął studia medyczne na Akademii w Montpellier. Tam 3 lata kształcił się w zawodzie lekarskim i 30 sierpnia 1836 r. (lub 29 lipca 1835 r.) uzyskał stopień doktora medycyny za rozprawę zatytułowaną „Dissertation sur la pneumonie aiguë simple” (tł. „Rozprawa o ostrym prostym zapaleniu płuc”).

W czasie szerzącej się epidemii cholery we Francji w 1836 r. wykorzystał swoją wiedzę medyczną i niósł pomoc jej mieszkańcom. Za swą ofiarność otrzymał Medal Zasługi z rąk Ministra Robót Publicznych, Rolnictwa i Handlu, któremu wówczas podlegały także kwestie sanitarne.

Mimo możliwości rozwoju kariery lekarskiej we Francji postanowił z niej zrezygnować. Uczynił to ze względu na tęsknotę za rodziną i chęcią służenia swojej Ojczyźnie na miejscu. Do Krakowa przybył w 1839 r. i od razu zaangażował się w działalność instytucji dobroczynnych. W 1841 r. został członkiem Polskiego Towarzystwa Dobroczynności, a 3 lata później został wybrany na radcę Wydziału Skarbowego PTD. Ponadto działał w Arcybractwie Miłosierdzia Najświętszej Maryi Panny Bolesnej i w Banku Pobożnym. W tych instytucjach od 1844 r. do 1863 r. był wybierany na wizytatora gminy II lub VII, a od 1850 r. do 1863 r. pracował jako urzędnik zdrowia. W ten sposób przez 26 lat służył ubogim z miasta Krakowa.

Po śmierci swojej matki Apolonii zamieszkał w podkrakowskich Zielonkach, gdzie z życzliwością udzielał rad ludności wiejskiej, która tłumnie przybywała do niego po pomoc. Zmarł 6 grudnia 1866 r. w Szaryszowie i został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zielonkach, obecnie przy ul. ks. Jana Michalika 4.

Czy miłość to romantyzm czy biologiczna kalkulacja?