Eugen Polanski
Kolejny, który przypomniał się po turnieju we Francji dwa lata temu. W reprezentacji Polski zadebiutował, a jakże, za kadencji Smudy, 10 sierpnia 2011 r. w meczu z Gruzją (1:0). Choć nie było o to łatwo. Jako nastolatek był kapitanem niemieckiej kadry do lat 21. Wszem i wobec urodzony w Sosnowu Polanski opowiadał, że jego celem jest gra w seniorskiej drużynie. Propozycji z reprezentacji Polski nie brał pod uwagę. Optyka mu się zmieniła, gdy mijały miesiące, kolejne mecze kadry Joachima Loewa, a na klubowy faks nie przychodziły powołania.
U Smudy był podstawowym graczem. Przede wszystkim podczas Euro 2012, kiedy też zabłysnął znajomością języka polskiego, rzucając na konferencji: „Musimy napier…!”. Fornalik także go wystawiał. Chciał to robić także Nawałka, ale Polanskiemu się odwidziało. Co prawda wystąpił w marcu 2014 r. przeciwko Szkocji (0:1), ale okazało się, że to jego ostatni mecz w kadrze. Odmówił bowiem przyjazdu na mecz poza terminem FIFA – z Niemcami w maju 2014 r. Kilka dni po tym defensywny pomocnik ogłosił koniec reprezentacyjnej kariery…
Łącznie rozegrał dla Polski 19 meczów. W większości był solidnym elementem drużyny. Obecnie jest rezerwowym w TSG 1899 Hoffenheim.

Damien Perquis
Środkowy obrońca w przypadku którego gra dla Polski była możliwa, bo choć urodził się we Francji, to jego babcia jest Polką. Ponoć to ona opowiadała mu o kraju nad Wisłą. Damien, mimo gry w reprezentacji Francji do lat 21, zadeklarował chęć gry dla Biało-Czerwonych. Zapowiedział także, że nie przyjąłby powołania do seniorskiej ekipy Francuzów. Smudzie nie trzeba było dwa razy powtarzać. Wystarczyły niespełna dwa miesiące, a formalności zostały załatwione i Perquis zadebiutował w kadrze. Nastąpiło to 6 września 2011 r. w starciu z Niemcami w Gdańsku (2:2). Niecały rok później w sparingu ze Słowacją strzelił jedynego gola dla Polski. Był podstawowym obrońcą kadry podczas Euro 2012, mimo że kilka miesięcy wcześniej złamał rękę. W większości przypadków jego występy można było zaliczać do udanych. W sumie uzbierał ich 14. Po raz ostatni zagrał 6 lutego 2013 r. z Irlandią (0:2). Waldemar Fornalik zaczął stawiać na Kamila Glika. Adam Nawałka nawet Perquisa nie sprawdzał.
Obecnie 33-letni obrońca gra w drugoligowym Ajaccio.

Thiago Cionek
31-letni obrońca włoskiego SPAL, którego do kadry powołał dopiero Adam Nawałka, choć śmiało mogli to zrobić jego poprzednicy. Cionek urodził się w Kurytybie, do której przed I wojną światową wyemigrowali jego pradziadkowie. Dzięki temu łatwiej mu było starać się o polski paszport. Zaczął to robić w 2009 r. po tym, jak rok wcześniej trafił do polskiej ligi. Testował go Lech Poznań, testowała Jagiellonia Białystok i to ona go zatrudniła. Dopiero w 2012 r. piłkarz wyjechał gra do Włoch.
Nawałka powołał go na mecz z Niemcami w maju 2014 r., który rozegrano poza terminem FIFA. Później był już regularnie powoływany, choć meczów za wiele nie rozegrał. Przed spotkaniami z Nigerią i Koreą Południową jest ich 16. Jednak za każdym razem, gdy wchodził na boisko, raczej nie można było mieć do niego pretensji. Był z kadrą na Euro 2016, pewne będzie z nią także na mundialu w Rosji.

Taras Romanczuk
Jego pierwszym klubem w Polsce była Legionovia, do której trafił w 2013 r. Półtora roku później przeszedł do Jagiellonii Białystok, w której gra do dziś. I z każdym rokiem wychodziło mu to coraz lepiej. Dopiero w tym sezonie stał się wyróżniającym graczem. Nieźle przewiduje zagrania rywali. Tak samo jak rozpoczyna akcje swojego zespołu. 26-letni defensywny pomocnik jest zresztą jednym z jego kapitanów. W tym sezonie ma na koncie już pięć goli i trzy asysty. Wydaje się, że urodzony na Ukrainie Romanczuk jest idealnym zastępcą na pozycji Grzegorza Krychowiaka.