Oceany uchronią ludzkość od głodu na wypadek wojny nuklearnej? Naukowcy przewidują taki wariant

Do wzmożonych poszukiwań skłoniła ich uważna analiza sytuacji geopolitycznej na świecie. Badacze z troską pochylili się nad wojną na Bliskim Wschodzie, rosyjską inwazją na Ukrainę czy napiętą sytuacją między Chinami a Tajwanem.

W przypadku konfliktu jądrowego do atmosfery dostałyby się ogromne ilości sadzy. Wydarzenie to pociągnęłoby za sobą konsekwencje podobne do tych, które miały miejsce na świecie w wyniku aktywności wulkanicznej w 1815 i 1816 roku. Erupcja, która wyprowadziła do górnych warstw atmosfery olbrzymie ilości popiołu, była poważnym czynnikiem, który ograniczył dostęp promieni słonecznych do powierzchni Ziemi, powodując długotrwałą, mroźną zimę oraz głód. Wojna nuklearna, podobnie jak wulkany, byłaby w stanie spowodować zasypanie Ziemi milionami ton sadzy oraz powtórzyć szereg konsekwencji z tamtego okresu, spośród których zniszczenie plonów i związane z nim powszechne niedożywienie. Scenariusz taki badacze uważają za prawdopodobny, gdyż niższa aktywność promieni słonecznych umożliwiłaby zamarznięcie pyłów i sadzy.

"Rok bez lata" opisywany był jako czas, w którym największym wyzwaniem okazało się pozyskanie żywności. Mrozy zniszczyły uprawy, a zamarznięta ziemia nie rodziła plonów. Dziś eksperci opracowali nowy model, mający za zadanie sprostać wyzwaniu wyżywienia ludzkości w obliczu konfliktu nuklearnego. Badacze postawili na ogromne farmy wodorostów, które rozciągnięte byłyby na powierzchni oceanu za pomocą lin i boi.

W ten sposób możliwe byłoby ocalenie życia ponad 1 miliardowi ludzi. Jest jednak haczyk: by plan żywieniowy powiódł się, już teraz należałoby zacząć uprawiać około 34 tony wodorostów rocznie.

Naukowcy szacują, że wodorosty w ich modelowej sytuacji zastąpiłyby około 15% żywności. Eksperci zauważyli, że ich uprawa nie jest kosztowna, a w stosunku do zagospodarowanej na rzecz upraw powierzchni oceanu można mówić o niewielkim obszarze. Szacuje się, że mowa o powierzchni około 416 tysięcy kilometrów kwadratowych, które dzięki swojej wysokiej produktywności nadawałyby się pod uprawy. Z całą pewnością jest to w tym momencie najtańszy z zaproponowanych dotychczasowo amerykańskich programów awaryjnych.

Zaniepokojonych tymi przewidywaniami należy jednak uspokoić: analizy takie prowadzone są w głównym celu pod kątem dywersyfikacji źródeł pozyskiwania paszy dla zwierząt oraz biopaliw. Opcja "żywieniowa" stanowi jedynie alternatywę, stanowiącą przygotowanie do niwelowania negatywnych skutków uderzenia ogromnej asteroidy, gigantycznej erupcji wulkanu, suszy lub nieurodzaju, ale i też przerwania łańcuchów dostaw w wariancie zakłócenia globalnego łańcucha dostaw żywności.

Cheryl Harrison, która stoi na czele Laboratorium Biofizycznego Modelowania Oceanów w Luizjanie, twierdzi że zima nuklearna ułatwiłaby hodowlę wodorostów, z uwagi na zjawisko konwekcji w pobliżu równika.

W przypadku wojny nuklearnej i ochłodzenia się powierzchni oceanów doszłoby do zagęszczenia wody. Dzięki temu górne warstwy wody zaczęłyby opadać, wypychając cieplejsze jej warstwy, bogate w naturalny nawóz dla wodorostów, z głębin na powierzchnię.

Przewaga wodorostów jest również większa, ponieważ rośliny te dobrze radzą sobie, gdy jest ciemno i zimno. Minusem ich zastosowania są jednak duże ilości jodu, które zawierają. Pierwiastek ten jest natomiast szkodliwy w wyższych stężeniach.

Źródło: dziennik.pl