BITWA O LOS ANGELES

5/18

24 lutego 1942 roku służby United States Navy poinformowały, że obserwatorzy dostrzegli na niebie w okolicach Los Angeles kilka świecących obiektów. Wieczorem ogłoszono alarm i obsadzono stanowiska dział przeciwlotniczych.

O 2:25 w nocy włączono syreny alarmowe i nakazano zastosować zaciemnienie. Chwilę później niebo zaczęły przeczesywać reflektory przeciwlotnicze. W stan gotowości zostało postawione lotnictwo, ale myśliwce pozostały na ziemi. Ludność cywilna zeszła do schronów lub piwnic oczekując nalotu. Wreszcie na niebie ukazał się jasny obiekt, w kierunku którego otwarto ogień.

Ostrzeliwany fantom przeleciał nad wybrzeżem od Santa Monica do Long Beach. Kiedy doleciał do Signal Hill zaczął manewrować, najpierw skręcając w stronę lądu, potem zawrócił nad Pacyfik, gdzie zniknął.

6/18

TRAGEDIA NA PRZEŁĘCZY DIATŁOWA

W styczniu 1959 grupa doświadczonych rosyjskich turystów ruszyła na wyprawę, której celem było zdobycie szczytu góry Otorten znajdującej się w północnej części okręgu swierdłowskiego na Uralu. Prowadził ich Igor Diatłow, 23-letni student, który miał już duże doświadczenie w zimowych wyprawach.

26 stycznia grupa dotarła do punktu startowego, wsi Wiżaj. Tu, na skutek choroby, odłączył się od niej Jurij Judin. Z pewnością nie podejrzewał wówczas, że widzi swoich przyjaciół po raz ostatni. 12 lutego minął termin alarmowy powrotu studentów do bazy. Trzy dni później rozpoczynają się poszukiwania.

Przybyli na miejsce obozowania ratownicy odnaleźli rozcięty od wewnątrz namiot z pozostawionymi w nim rzeczami osobistymi oraz ślady stóp prowadzące kilometr dalej w stronę lasu. Następnego dnia znaleźli zwłoki trzech turystów ubranych tylko w bieliznę. Rozpoczyna się śledztwo.

Obrażenia ciał nie pozwoliły stwierdzić, co tak naprawdę stało się na przełęczy. Ustalono tylko, że członkowie wyprawy musieli przestraszyć się czegoś tak bardzo, że pomimo ogromnego mrozu, podjęli decyzję o pośpiesznym opuszczeniu namiotu. Będąc częściowo rozebranymi, boso lub tylko z jednym butem wybiegli w panice w stronę lasu. W trakcie pogrzebu tej trójki rzucały się w oczy ich nienaturalnie pomarańczowe ciała.

Z początkiem wiosny, wraz z topniejącym śniegiem, odnaleziono sześć pozostałych ciał. Wyniki badań w Swierdłowsku były szokujące. Okazało się, że u trójki osób wewnętrzne obrażenia oznaczały definitywną śmierć na miejscu. Ofiary miały bardzo poważne obrażenia wewnętrzne, choć ich ciała nie nosiły żadnych sińców czy choćby śladu zadrapań. Nikołaj Thibeaux-Brignoles miał rozbitą czaszkę. Ludmiła Dubinina miała złamanych 10 żeber. Jeden odłamek żebra przebił jej serce. Ponadto sekcja zwłok wykazała, że kobieta nie miała fragmentu twarzy. Brakowało jej także języka. Semjon Zołotarew miał 5 złamanych żeber.

- Obrażenia wyglądały tak, jakby spowodował je wypadek samochodowy. Nie mógł ich spowodować ani człowiek, ani zwierzę - napisał lekarz prowadzący sekcje zwłok.
W raportach można można również przeczytać, że ciało jednego z uczestników wyprawy było napromieniowane.

Na miejscu tragedii nie odnaleziono żadnych śladów walki, niczego, co wskazywałoby na obecność osób trzecich. Nie było również śladu zwierząt. Wykluczono także zejście lawiny, gdyż namiot był rozbity na płaskim terenie. Według oficjalnej wersji, którą podano do opinii publicznej, przyczyną śmierci członków wyprawy było "działanie nieznanej siły".

Śmierć rosyjskich studentów na Uralu w 1959 roku do dziś pozostaje jedną z największych tajemnic Związku Radzieckiego.

7/18

KRĘGI ZBOŻOWE

Kręgi zbożowe zwane też piktogramami to widoczne z lotu ptaka regularne formy geometryczne uzyskane przez selektywne zgniecenie roślinności na polach uprawnych. Wiele z nich stanowi graficzną interpretację wzorów matematycznych.

Przez wiele lat sceptycy teorii o pozaziemskim pochodzeniu piktogramów próbowali udowodnić, że tego typu formy może wykonać człowiek. Podjęto nawet kilka prób mających to udowodnić. Ochotnicy uzbrajali się w drewniane listwy, i ugniatając nimi zboże, w ciągu jednej nocy tworzyli z góry ustaloną formę. Stworzone w ten sposób piktogramy były jednak zawsze dość proste i w najmniejszym stopniu nie oddawały stopnia złożoności najbardziej okazałych kręgów.

Naukowcy szybko zauważyli różnice między kręgami niewiadomego pochodzenia, a tymi stworzonymi przez ludzi. Okazało się, że łodyżki zbóż w "prawdziwych kręgach" są zgięte, a nie, jak w przypadku ludzkich prób, złamane. Po drugie pola "pozaziemskich" kręgów zawsze emitują niewielką dawkę promieniowania. Ostatnią, charakterystyczną sprawą, jest występowanie mikroskopijnych drobinek żelaza na powierzchni kręgów. We wzorach stworzonych ludzką ręką nie odnotowano żadnej z tych cech.

Do dziś istnieje bardzo niewiele nagrań ukazujących powstawanie kręgów zbożowych. Najsłynniejsze wideo zostało zarejestrowane w Oliver's Castle w Szkocji w 1996 roku. Widać na nim dwie jasne kule lewitujące nad powierzchnią pola. Nagranie było wielokrotnie badane pod kątem ingerencji ludzkiej, jednak nigdy nie podważono jego autentyczności. Nagranie możecie zobaczyć tutaj:

8/18

MARSJAŃSKA TWARZ

Marsjańska Twarz to nieoficjalna nazwa tworu geologicznego na obszarze marsjańskiego regionu Cydonia Planitia. Powszechnie uważa się, że jest to iluzja optyczna, gra świateł i cieni. Widzenie ludzkiej twarzy jest efektem tzw. pareidolii, czyli tendencji mózgu do rozpoznawania kształtów ludzi i zwierząt w nietypowych kształtach elementów krajobrazu.

Mimo to nadal wielu ludzi uznaje tę formację za twór sztuczny, uważając ją za wytwór starożytnej, wysoko zaawansowanej kosmicznej cywilizacji, której członkowie mieli skolonizować Ziemię.

Wstecz Dalej