Na Marsie była woda. Naukowcy odkryli ślady po pradawnym akwenie. Uda się odnaleźć ślady życia?

Łazik Perseverence badał w ostatnim czasie krater Jezoro znajdujący się na powierzchni Marsa. Z najnowszych danych można wywnioskować, że był on kiedyś zbiornikiem wodnym. Naukowcy z amerykańskiego University of California w Los Angeles podzielili się tym odkryciem na łamach „Science Advances”.

Badacze uznali, że akwen z czasem zaczął się kurczyć. W tym czasie osady, które były niesione przez zasilającą jezioro rzekę, utworzyły wielką deltę. Materiał z dna jeziora uległ erozji, w wyniku której powstała struktura obserwowalna dziś na powierzchni. Planetolodzy tłumaczą, że cały proces trwał eony (jeden eon to minimum 500 mln lat).

Odkrycie było możliwe dzięki zdjęciom wykonanym z orbity. - Z orbity możemy zobaczyć różnego typu osady, ale nie możemy mieć pewności, czy znajdują się w pierwotnym stanie, czy to wyniki długofalowych geologicznych procesów. Aby sprawdzić, jak te formacje się utworzyły, konieczne jest zajrzenie pod powierzchnię” – mówi prof. David Paige z UCLA.

Krater Jezero na Marsie ma ponad 50 kilometrów. Łazik Perseverence badał go już od 2021 roku. W okresie maj-grudzień 2022 przemieścił się z dna krateru do wspomnianej rzecznej delty utworzonej z liczących 3 mld lat osadów. Łazik jest wyposażony w urządzenie radarowe, które pozwala zajrzeń 20 metrów pod powierzchnię.

Pozwoliło to na odkrycie dwóch okresów odkładania się osadów przeplecionych dwoma okresami erozji. Okazało się, że późniejsza warstwa osadów powstała, gdy fluktuacje w poziomie wody w jeziorze pozwoliły rzece na utworzenie ogromnej delty. Ta w pewnym momencie wnikała bardzo daleko w obszar jeziora, a następnie uległa erozji.

Osady ułożyły się w poziome warstwy, które bardzo przypominają te występujące na Ziemi. Dodatkowo powierzchnia krateru ukryta pod nimi nie jest płaska. To prowadzi do wniosków, że erozja na planecie wystąpiła przed odkładaniem się osadów pochodzących z jeziora. - Obserwowane przez nas zmiany zachowane w zapisie skalnym wynikają z dużych fluktuacji w środowisku marsjańskim. To niezwykłe, że możemy zobaczyć tak wiele dowodów tych zmian na tak małym obszarze geograficznym. Pozwala nam to rozszerzyć nasze wnioski na cały krater – mówi prof. Paige.

- W przyszłości zebrane przez łazik próbki mają udzielić jeszcze dokładniejszych informacji, ponieważ w kolejnych misjach mają być dostarczone na Ziemię. Być może będą zawierały ślady dawnego życia – uważają naukowcy.