Mobbing w Straży Miejskiej w Gliwicach? Strażnicy miejscy mówią o terrorze. Żądają odszkodowania

Wszystko zaczęło się w momencie, gdy komendant Janusz Bismor zatrudnił Bożenę Frej na stanowisku kierowniczki Wydziału Profilaktyki i Komunikacji Społecznej – uważa Marcin Kuczkowski, który w straży miejskiej przepracował 16 lat. Był m.in. rzecznikiem prasowym gliwickiej jednostki.

– Była moją przełożoną. W mojej ocenie nie zna się na pracy strażnika miejskiego i widziała we mnie wroga, chociaż miałem na tyle doświadczenia, że mogłem jej pomóc. Od momentu, gdy do nas trafiła, miałem problemy m.in. z zamianą urlopu. Rok wcześniej zgłaszałem, że robię sylwestra na zamku w Toszku i prosiłem o to, bym tego dnia nie pracował. W grudniu okazało się, że mam nockę – opisuje Marcin Kuczkowski. Dodaje, że jego była przełożona poróżniła funkcjonariuszy.

– Przez ostatnie 7 miesięcy pracy w gliwickiej Straży Miejskiej byłem w trzech wydziałach. Na koniec trafiłem do Wydziału Administracyjno-Prawnego i dostałem do prowadzenia 30 najgorszych spraw. Ze względu na sytuację w jednostce, miałem problemy zdrowotne i rodzinne – nie kryje Marcin Kuczkowski.

Byli funkcjonariusze podkreślają, że gdy tylko pojawił się temat mobbingu albo ktoś miał inne zdanie niż komendant, to od razu był przenoszony na inne stanowisko albo nie mógł liczyć na jakiekolwiek premie. Co ciekawe, wprowadzono także zakaz rozmowy ze współpracownikami.

W radiowozach spali i grali na smartfonach. Prezydent Zielonej Góry zapowiada likwidację straży miejskiej

– Chodziło o to, by nie było przepływu informacji. Do dzisiaj dzwonią do mnie ludzie z jednostki i proszą o to, byśmy zrobili coś z tym terrorem, ponieważ strażnicy nie wytrzymują – podkreśla Marcin Kuczkowski i dodaje, że z jego informacji wynika, że w ciągu 4,5 roku z gliwickiej Straży Miejskiej 42 osoby odeszły lub zostały zwolnione. Obecnie jednostka prowadzi nabór.

Obowiązywała specjalna tabelka. Strażnicy musieli wykazać się m.in. odpowiednią liczbą odholowań aut oraz mandatów, by liczyć na jakąkolwiek premię, która i tak zależała od decyzji kierownika, a także komendanta.
Funkcjonariusze Wydziału Prewencji byli oceniani w kilku kategoriach. Przykładowo: jeśli ujawnili ponad 120 wykroczeń, to mogli liczyć na 4 punkty w tabelce. Ponad 41 interwencji związanych ze spożywaniem alkoholu to natomiast 3 punkty. Oceniana była także dyspozycyjność i punktowane były: brak L4 czy też zgody na zmiany w grafiku pracy. Ostatnia rubryka to już ocena kierownika, a ostateczna decyzja i tak należała do komendanta.

Za 7 punktów funkcjonariusz miał otrzymać 300 złotych premii, a za 13 – 600 złotych.

– Była określona norma. Po prostu trzeba ją było wykonać – mówi Rafał Sędłak, inny były strażnik z Gliwic, a nasz kolejny rozmówca dodaje: – Pod koniec miesiąca strażnik stwierdzał, że musi mieć na koncie jeszcze jedno odholowane auto i mówił, że przez cały dzień nie będzie robił nic innego, tylko polował na taki samochód. Były jednak także osoby, które mówiły, że nie będą specjalnie szukać możliwości do wypełnienia tabelki i później nie mogły liczyć na premie, nagrody i awanse – zaznacza Marcin Kuczkowski.

– Mój kolega z patrolu szukał wykroczeń i znalazł starszą panią z psem, który nie był na smyczy. Pani wystraszyła się i zaczęła uciekać. Podjęliśmy interwencję, a ta pani uciekała przez trzy ulice. W związku tym zatrzymaliśmy patrol policji i funkcjonariusze nam pomagali. To była komedia – opowiada była strażniczka z Gliwic (imię i nazwisko do wiadomości redakcji). W SM w Gliwicach pracowała niewiele ponad rok. Inne z jej zadań polegało na tym, by „szukać haków” na... Marcina Kuczkowskiego.

Byli strażnicy opowiadają także o tym, że nie mogli umówić się z komendantem na rozmowę. Jeśli strażnik chciał powiedzieć o swoich problemach, to musiał iść na takie spotkanie ze swoim bezpośrednim przełożonym. Jak w takiej sytuacji powiedzieć, że kierownik bądź kierowniczka mają coś na sumieniu? Niewygodni strażnicy byli częściej wysyłani na piesze patrole i nie mogli liczyć na miejsce, w którym mogli coś zjeść i czegoś się napić.

– Wiadomo przecież, że strażnik nie będzie szedł ulicą i nie będzie jednocześnie jadł kanapki – podkreśla mecenas Małgorzata Łukasik, która reprezentuje byłych strażników miejskich. Jeśli nie dojdzie do porozumienia pomiędzy stronami, to pozew o odszkodowanie i zadośćuczynienie z tytułu nierównego traktowania i mobbingu trafi do sądu. Czwórka byłych funkcjonariuszy będzie domagać się 135 tysięcy złotych.

O komentarz poprosiliśmy zarówno Bożenę Frej, kierowniczkę Wydziału Profilaktyki i Komunikacji Społecznej Straży Miejskiej, jak i Urząd Miejski w Gliwicach.

Straż Miejska w Gliwicach jest bowiem jednostką organizacyjną gminy. Rzecznik prasowy prezydenta Gliwic Marek Jarzębowski stwierdził jednak, że nie zna sprawy.

– Przedstawimy nasze stanowisko, kiedy zapoznamy się z tematem. Patrząc na to ogólnie, jeśli ktoś czuje się pokrzywdzony, to wtedy idzie do sądu. Gdy okaże się, że przełożony nadużywał swojej władzy, to zostanie ukarany. To jednak rozważanie teoretyczne – zastrzega Marek Jarzębowski.

Bożena Frej podkreśla natomiast, że trudno jest cokolwiek komentować, ponieważ byli funkcjonariusze w piśmie skierowanym do Straży Miejskiej opisują swoje problemy w jednostce bardzo ogólnie, mówiąc o mobbingu i nierównym traktowaniu. – W naszej ocenie to kłamstwa, pomówienia i oszczerstwa. Jedyne, co nam pozostaje, to czekać na rozprawę sądową i bronić swojego dobrego imienia – podkreśla Bożena Frej.

Dodajmy, że w sprawie Marcina Kuczkowskiego zebrała się komisja antymobbingowa Straży Miejskiej w Gliwicach, która stwierdziła, że do mobbingu nie doszło. Problem zgłosił 6 sierpnia ubiegłego roku, a odpowiedziano mu 28 lutego tego roku.