Gorzelik: Z zakamuflowanej opcji niemieckiej staliśmy się zakamuflowaną opcją włoską. Autonomiczny Śląsk lepiej poradziłby sobie z epidemią?

Co autonomiści tym razem zarzucają polskiemu rządowi?
Najprościej mówiąc: to, co zawsze. Rząd nie zna problemów Śląska, więc nic dziwnego, że nie potrafi ich rozwiązywać z Warszawy. Szkoda tylko, że dodatkowo je stwarza, w warunkach epidemii stało się to dotkliwe bardziej niż zwykle.

Co to znaczy?
Rząd nie radzi sobie z sytuacją w regionie, a mieszkańców Śląska uznał za kozłów ofiarnych. Z zakamuflowanej opcji niemieckiej przeistoczyliśmy się w zakamuflowaną opcję włoską. Według przedstawicieli rządu, liczba zachorowań w regionie nie wynika z gęstości zaludnienia, struktury zatrudnienia czy odsetka pracujących w wielkim przemyśle. Otóż wynika z naszego niefrasobliwego stylu życia, który przypomina włoskie dolce vita. Zauważmy też, że gdy rząd gasił wizerunkowy pożar, używał benzyny: usłyszeliśmy, że musimy wyzdrowieć, bo trzeba pracować dla całej Polski. Mamy tu wielką kumulację, jak w totku: stereotypów, nieudolności i pomówień. Rząd niczego na Śląsku nie przewidział, choćby tego, że tu epidemia może mieć inny przebieg niż w pozostałych regionach kraju. Gwałtowne ruchy obserwowaliśmy dopiero, gdy sytuacja wymknęła się spod kontroli.

Co ma wyniknąć z zaciskania pięści, do którego pan nawołuje?
To parafraza słów Kornela Morawieckiego, więc powinny trafić do jego syna, któremu oryginał jest z pewnością znany. Morawiecki senior mówił o zaciskaniu pasa, u nas jest zaciskanie zębów. Przez lata udzielaliśmy przyzwolenia na kolonialne traktowanie nas przez władze centralne. Nawet w warunkach słabnącej demokracji rządzący nie mogą pozwolić sobie na wszystko. A my swoją biernością, czasem przekupnością, pozwoliliśmy, by rząd traktował nas jak swoją wewnętrzną kolonię, której nikt nawet nie raczył lepiej poznać. W tej kolonii nikt nie czuje się zobowiązany wytłumaczyć błędów i zaniechań. Mamy po prostu pracować dla Polski. Czas się obudzić, zacząć się organizować i skończyć z biernością, służalczością i naiwnością wobec władz centralnych.

Czyli co konkretnie? Bo czytam, że przypomnieliście sobie o autonomii. Rok 2020, w którym ją obiecywaliście.
Nigdy o niej nie zapomnieliśmy. Niewiele brakowało, by to rząd sobie o niej przypomniał, bo chodziły słuchy, że chcą nas odseparować od reszty kraju. Szybko okazało się jednak, że dalej musimy pracować dla całej Polski. Pamiętamy, że zbliża się stulecie tego aktu prawnego wprowadzonego przez Sejm RP i jestem przekonany, że pandemia przybliża nas do poważnego przemyślenia struktury naszego państwa. Nawet jeśli nie teraz, to w ciągu najbliższych miesięcy okaże się, że to państwo okazało się totalnie niewydolne.

Więc patrzmy np. na walkę z epidemią. Czym autonomia miałaby nas zbawić?
Szpitale zapewne nie musiałyby czekać na środki ochrony osobistej z rezerwy rządowej. Wezwania do Warszawy nie byłyby bezskuteczne. Nie bylibyśmy zdani na nieudolny, podległy ministerstwu zdrowia sanepid. Proces decyzyjny byłby zdecydowanie bardziej racjonalny. Oczywiście, nie chodzi o to, by budować zasieki, gdy zmagamy się z problemem ogólnoświatowym. Ale my myślimy o racjonalnym podziale zadań, zamiast dzisiejszej sytuacji, w której decydenci w Warszawie przypominają sobie o województwie śląskim dopiero gdy epidemia staje się poważnym zagrożeniem.