Okolicznościowe awatary przygotowane przez serwis troppemwilczym.pl
mjr Zygmunt Szendzielarz "Łupaszka"
ur. 12 III 1910 r. w Stryju, w wielodzietnej rodzinie urzędnika kolejowego. Oficer służby stałej WP, jako dowódca 2 szwadronu 4 pułku ułanów Zaniemeńskich uczestniczył w kampanii wrześniowej 1939 r. (za którą został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari). W konspiracji ZWZ-AK na terenie Wilna, od końca sierpnia 1943 r. dowodził oddziałem partyzanckim – 5 Brygadą Wileńską AK. Świetny dowódca, dowodził w szeregu zwycięskich walk z niemieckimi siłami okupacyjnymi i wrogą partyzantką sowiecką. W warunkach nowej, sowieckiej okupacji, odtworzył 5 Brygadę AK i dowodził nią na terenach rozciągających się od Białostocczyzny po Bory Tucholskie. Jeden z najwybitniejszych dowódców niepodległościowej, antykomunistycznej partyzantki. Został zamordowany 8 II 1951 r. w więzieniu MBP przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
Okolicznościowe awatary przygotowane przez serwis troppemwilczym.pl
Danuta Sochówna "Rad"
ur. 17 VIII 1927 w Rzemieniu. W 1942 wstępuje do AK, gdzie służy jako łączniczka w Obwodzie Rzeszów. Po wkroczeniu armii sowieckiej zasiliła szeregi DSZ, a następnie WiN, jako łączniczka IV Zarządu Głównego. Aresztowana 7 II 1948 i więziona w gmachu MBP w Warszawie. Torturowana 3 miesiące za odmowę składania zeznań. 17 IX 1948 na 9 lat więzienia, zwolniona w sierpniu 1955. W 1959 wyjeżdża do Kanady, do narzeczonego – ppor. Stanisława Jakubczyka „Chrobrego”. Zmarła 10 października 2008 w Hamilton w Kanadzie.
Okolicznościowe awatary przygotowane przez serwis troppemwilczym.pl
kpt. Henryk Flame "Bartek"
ur. 19 I 1918 we Frysztacie. W 1936 r. idzie jako ochotnik do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. W 1939 r. walczy jako pilot Brygady Pościgowej. Zestrzelony 1 XI, dostaje nowy przydział – Eskadra Rozpoznawcza operująca na linii Lwów – Zaleszczyki. Zestrzelony przez sowietów w okolicach Stanisławowa, ewakuuje się na Węgry gdzie jest internowany. W 1940 r. wraca do domu i zakłada organizację HAK podległą AK. 4 lata później wstępuje do NSZ. 12 I 1945 na rozkaz przełożonych ujawnia się przed sowietami i obejmuje stanowisko komendanta MO obsadzając komisariat swoimi ludźmi. Na wiosnę zagrożony dekonspiracją i aresztowaniem, Flame ucieka ze swoimi ludźmi w pobliskie lasy. Od tej pory zaczął występować jako „Bartek”, odtwarzając oddziały partyzanckie VII Okręgu Śląsko-Cieszyńskiego NSZ rozpoczynając tym samym „drugą konspirację”. Od maja 1945 do lutego 1947 stoi na czele największego zgrupowania niepodległościowego na Śląsku Cieszyńskim, którego liczebność, w szczytowym okresie, wynosiła ponad 300 żołnierzy. Jego zgrupowanie przeprowadziło łącznie ok. 340 akcji zbrojnych. Do największych należy zajęcie Wisły 3 V 1946, w której oddział przeprowadził defiladę w pełni umundurowanych i uzbrojonych żołnierzy NSZ, co było ewenementem. Po komunistycznej prowokacji jesienią 1946 r. zgrupowanie Flamego traci dużą część stanu osobowego. „Bartek” z najbliższym otoczeniem ujawnia się 11 III 1947 r. Ginie 1 XII 1947 w Zabrzegu w wyniku zamachu.
Okolicznościowe awatary przygotowane przez serwis troppemwilczym.pl
ppor. Edward Taraszkiewicz "Żelazny"
ur. 22 I 1921 w Duisburgu w wielodzietnej w rodzinie robotniczej. W 1940 r. za nielegalne posiadanie broni wysłany na przymusowe roboty do III Rzeszy. Na początku 1945 r. wraca do Polski i podejmuje działania w strukturach Inspektoratu Chełm AK-DSZ-WiN. W lipcu 1945 roku zostaje sekretarzem i adiutantem por. Klemensa Panasiuka „Orlisa”, a następnie zastępcą dowódcy w oddziale swojego brata ppor. Leona Taraszkiewicza „Jastrzębia”. 17 lipca 1946 wraz z oddziałem Stefana Brzuszka „Boruty” z NSZ, w zasadzce na trasie Chełm-Lublin zatrzymuje samochód, którym podróżuje siostra Bolesława Bieruta, Zofia Malewska z mężem, synem i synową. „Jastrząb” nakazuje uwięzić rodzinę Bieruta, jednak spowodowało to przysłanie w teren 72 wagonów KBW i w związku z tym, z polecenia komendanta obwodu Włodawa kpt. Zygmunta Szumowskiego „Komara”, zatrzymani zostali zwolnieni. 22 października wraz z oddziałem Józefa Struga „Ordona”, w ciągu jednego dnia zdobywa posterunki MO w Milejowie, Łęcznej i Cycowie, rozbraja oddział WOP na trasie Włodawa-Chełm, opanowuje Włodawę, gdzie zajmuje posterunek MO i siedzibę Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego uwalniając 65 więźniów. Po śmierci brata „Żelazny” przejmuje funkcje komendanta oddziału WiN Obwodu Włodawa i w późniejszym okresie awansuje na podporucznika czasu wojny. 6 X 1951 ginie w walce z 800-osobową grupą operacyjną UB i KBW z Lublina.Miejsce zakopania zwłok Żelaznego przez komunistów jest nieznane.
W 2009 roku pośmiertnie odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
